Gondora is een archipel in het uiterste zuidoosten van het werelddeel Pulan. De archipel bestaat uit twee middelgrote en vijf kleine eilanden. Het totale oppervlak bedraagt zo'n 60.000 vierkante kilometer. Deze eilanden vormen het dichtstbevolkte gebied van Pulan: er wonen zo'n 5 miljoen mensen.
Geschiedenis[]
Gondora staatkundig
Rond 600 (Christelijke jaartelling) werd Gondora ontdekt door de Marijnen, die zich er al gauw vestigden om er te kunnen handelen met de lokale bevolking. Die had tot dan toe geen echte organisatie: men leefde vooral in kleine dorpen, teruggetrokken. Op de vlakke gebieden leefden de Muarang, vandaag de dag nog altijd de grootste autochtone bevolkingsgroep. Na de Marijnen kwamen de Rabijnen, die aanvankelijk vreedzaam naast de Marijnen leefden en zelfs samenwerkten om de infrastructuur op de eilanden te verbeteren. Toen de kolonie voor beide partijen echt winstgevend begon te worden sloeg de stemming om: rivaliteit tussen Marijen en Rabijnen leidde tot de Eerste Gondorese oorlog, die oversloeg naar Suderiale en daar voor grote onrust zorgde. Voor de autochtone bevolking van Gondora was deze oorlog een ramp: grote bosbranden, aangestoken door de Marijnen, hadden verstrekkende gevolgen voor het kwetsbare milieu op de eilanden. Na de vrede werd er door de Marijnen, die Aumina toegewezen hadden gekregen, ingezet op grootschalige landbouw waarbij in de eerste plaats het nog aanwezige leger, maar in latere periode ook de onderdrukte bevolking voor mankracht moest zorgen. Op de Rabijnse eilanden in het oosten was de situatie beter, en toen een opstand in de achtste eeuw door de Marijnen werd neergeslagen, vroegen de autochtone boeren het Rabijnse leger om hulp, hetgeen leidde tot de Tweede Gondorese oorlog. De daaropvolgende eeuwen bleven worden overschaduwd door conflicten tussen de koloniale heersers onderin waarvan de lokale bevolking vaak opnieuw het slachtoffer was.
Vanaf 1400 keert het tij: de autochtone bevolking krijgt eindelijk meer rechten (zij het sterk op aandringen van Suderiaalse staten - een goede eigen organisatie ontbreekt) en kan nu zelf iets gaan opbouwen. Uiteindelijk leidt dit tot een sterke, eigen organisatie van de Muarang die tegenwicht kan bieden aan de Marijnen en de Rabijnen. Uiteindelijk nemen de Muarang de leidende rol van de Rabijnen over op de drie oostelijke eilanden, wat voor de andere stammen in die gebieden overigens weinig oplevert. De Marijnen verliezen veel macht op Aumina, maar verdedigen hun centrumgebied (rond Ankrana) met stijgend succes: stammen die concurreren met de Muarang sluiten een verbond met de Marijnen. In de 17e eeuw komt het opnieuw tot een grote oorlog (de Derde Gondorese Oorlog) die aanvankelijk "intern" blijft maar uiteindelijk ook op Suderiale weer tot problemen leidt als Sudehna (als vijand van Maris) de Muarang gaat steunen. De polarisatie op de eilanden is compleet. Nadat Sudehna verslagen wordt op Suderiale verliezen de Muarang alle steun en belandt Gondora definitief in een burgeroorlog. Vanaf de 18e eeuw stabiliseert de situatie enigszins en zijn de eilanden verdeeld in kleine staatjes, die soms onderling nauw samenwerken. De Marijnen blijven aanwezig en zijn ook belangrijk voor de stabiliteit op Aumina. De Rabijnse aanwezigheid blijft beperkt tot handelscontacten.
Bevolking[]
De bevolking van Gondora is heterogeen. De helft van de Gondorezen bestaat uit Muarang, die vooral in de vlakke gebieden wonen en op de oostelijke eilanden een duidelijk overwicht hebben. Er wonen zo'n 100.000 Marijnen, voornamelijk in en rond Ankrana. Verder leveren er vele kleine, aparte bevolkingsgroepen met elk hun eigen taal.
Talen[]
De lingua franca van Gondora is nog altijd het Marijns, maar het Muarang staat sterk, vooral op de oostelijke eilanden.. Andere talen worden enkel regionaal gebruikt.